Het was spannend om mijn website online te zetten. Het voelde zo bloot, zo zichtbaar. En precies dat, zichtbaarheid, staat zo centraal geschreven en beschreven op mijn website. Maar het zichtbaar maken van wat er in de ander leeft, vraagt nog wel wat anders dan zelf in het licht gaan staan. En juist dat, dat is zo belangrijk om te doen. Ik kan de ander alleen zo ver begeleiden als ik zelf ben geweest.
Afgelopen week bevond ik mij in Havelte, om als werker deel te nemen aan de persoonlijke werkplaats, onderdeel van de Instrument voor Hulp opleiding van ITIP School voor leven en werk. Het thema; de grote sprong. Het op- en onderzoeken van het zwarte, de donkerte, vanuit waar het licht kan ontstaan. Zonder zwart geen wit. En zonder wit geen zwart.
Dank voor de helpers die daar aanwezig waren en ons begeleidden in de stappen die zij voor zijn gegaan.
N.a.v. deze week heb ik onderstaand gedicht geschreven.
Het licht wat in mij ontstoken is
Het vuur brandt
Het onzichtbare
Wordt langzaam zichtbaar
En het zichtbare
De nacht
Wordt aanraakbaar
Het licht flikkert
Grillig
Het laat zien
Wat zichtbaar is
En wat niet
Wat aanraakbaar is
En wat niet
Een zacht vlammetje
Soms groter
En weer dooft
Zien
Veel zien
Weinig zien
Niet zien
Dit is eng
Heel eng
En dit is oke
Mijn handen zijn er
Die voelen
Die luisteren
Die beschermen
Die spreken
Die zien
Zij zijn mijn gids
Mijn ingang
Zij vertellen mijn verhaal
Naar binnen
Naar buiten
Die handen
Mijn handen
Hebben het vuurtje aangestoken
Het licht laten schijnen
Ik ben niet meer
Wie ik was
Ik laat vrij
Adem
En reik uit
Stap voor stap
Waarheen mijn handen mij leiden
In contact met mijzelf
In contact met de ander
Samen
Met mijn handen
Ben ik één
Het licht is ontstoken in mij
Comments