Aan het einde van een sessie met een coachee, waarin ze stapje voor stapje steeds meer ruimte durft te geven aan de gevoelens die ze voelt in haar lijf, verteld ze dat ze bang is. Bang om meer te gaan voelen. Bang om de controle te verliezen. Bang voor wat er gebeurt wanneer ze toe laat wat er haar leeft. De verkrampte trilling die aanwezig is in haar lijf los te laten. Ruimte te geven aan haar emoties. Om te voelen wat ze voelde, als klein meisje.
We bespreken de angst voor angst. Ze is bang het gevoel niet te kunnen dragen. Bang om de gevoelens de ruimte te geven, daar verbinding mee te maken, er door overvallen te worden en weer gekwetst te worden.
Verbinding maken in het hier en nu, met jezelf, met de ander en met de kwetsbaarheden uit het verleden die nu nog een (grote) rol spelen. Daar spreekt het hart. Daar zit de heling. Zij voelt dit ook. En elke sessie geeft ze dapper, stapje voor stapje, steeds meer ruimte aan haar gevoelens.
Durven voelen
Kan ik voelen?
Mag ik voelen?
Bij jou?
Bij mij?
Wie is daar?
Daarbinnen
In mij
Ver weg gestopt
Achter de hoge muren
In een donker hoekje
Ik ben bang
Bang om jou te leren kennen
Te voelen wat jij voelde
Te spreken wat jij te zeggen hebt
Te zien wat jij zag
De reis die ik daarvoor moet maken
Langs alle beschermers
Is zwaar
Ik heb bepakking nodig
En helpers
Ik kan het niet alleen
Maar stapje voor stapje
Voel ik dat ik meer getraind raak
En kom ik met steeds meer rust en vertrouwen
Dichterbij
Ik ben daar
Met een uitgestoken hand
Ook jij vindt het spannend
Ben jij te vertrouwen?
Blijf jij?
Zie jij mij?
Luister jij?
Heb je lief?
Samen gaan we op ontdekkingstocht
Om elkaar beter te leren kennen
Hand in hand
Soms wat verder uit elkaar
Dan weer samen dichterbij
Het gevoel is er
Al die tijd al geweest
En nu we samen zijn
Kunnen wij het dragen
Vanuit ons hart
Met ons hart
In ons hart
Comentários